In Nederland hebben de beheerplannen van deze gebieden voor veel weerstand gezorgd. Strikte Europese regels zorgen ervoor dat boeren, tuinders of gemeenten namelijk niet zomaar een nieuwe stal of woonwijk kunnen aanleggen, maar aan allerlei eisen moeten voldoen. In samenspraak met alle betrokken partijen in een gebied worden de beheerplannen opgesteld. De manier waarop zij worden betrokken, blijkt cruciaal voor het draagvlak. De Wageningse onderzoekers vergeleken daarvoor de ontwikkeling van twee Euro 2000-gebieden: het Thanet Coast Project bij de Britse krijtrotsen ten noorden van Dover, en het Overijsselse natuurgebied de Weerribben-Wieden.

De ‘brede steun’ voor het Britse project was het gevolg van direct contact tussen de verschillende partijen zoals boeren en bedrijven, zo bleek. “De inbreng van de verschillende partijen en individuen werd niet afgedaan met een ‘bedankt’ en vervolgens geheel terzijde gelegd, maar er werd geprobeerd die deel te laten uitmaken van Our Coast, zoals het gebied werd aangeduid”, volgens de onderzoekers.

De Nederlandse aanpak in Overijssel werd daarentegen gekenmerkt door overleg met een select groepje vertegenwoordigers van de betrokken partijen en bood weinig mogelijkheden voor direct contact. Geruime tijd was zelfs sprake van absolute radiostilte, aldus de wetenschappers. “Als gevolg hiervan werden bewoners, ondernemers en lokale politici steeds kritischer en wantrouwiger.”

Ook bij degenen die wel waren betrokken nam het vertrouwen in een goede afloop steeds verder af, aldus het onderzoek. De onderzoekers hameren op het belang van draagvlak: weinig vertrouwen leidt tot twijfel over de noodzaak van het project en kan daarmee schadelijk zijn voor de natuur.

Staatssecretaris Henk Bleker (EL&I) kondigde begin dit jaar aan dat hij het mes zet in het aantal Natura 2000-gebieden en hij vereenvoudigde de richtlijnen waardoor boeren en projectontwikkelaars meer hun gang kunnen gaan. Volgens de bewindsman paste Nederland de Europese regels te strikt toe.

Bron: nieuws.nl