De startnotitie gaf aan dat zo’n 30 plekken voor bebouwing in aanmerking kwamen. De provincie wilde twee alternatieven vergelijken, een meer geconcentreerd of meer gespreid model. Maar dat vonden wij als Commissie m.e.r. te veel ruimtelijke ordeningsdenken. We adviseerden (daarnaast) te onderzoeken welke locaties je zou kiezen denkend vanuit het belang van natuur, landschap of mobiliteitsbeheersing:  thematische milieualternatieven als basis voor het  ontwikkelen van het (toen nog verplichte) meest milieuvriendelijke alternatief. Zo kwam er een keurig MER dat uitmondde in een meest milieuvriendelijk alternatief waarin met alle milieubelangen rekening was gehouden. Maar wat schetste onze verbazing, in het uiteindelijke streekplan zagen we een heel nieuw alternatief dat in geen enkel opzicht was af te leiden uit de onderzochte alternatieven in het MER. Het MER was in de la verdwenen en de stedenbouwkundige was gaan ‘ONTWERPEN’: hij tekende een blauwe loper,  een groene loper en een rode loper. Op die rode loper moesten de huizen komen. Toen we als Commissie m.e.r. vroegen de milieugevolgen van dat alternatief in een aanvulling op het MER te beschrijven, werd de toenmalige gedeputeerde Margreet de Boer heel boos. Zij riep: “Bij een volgend project gaan de ontwerpers en de MER-makers in één hok en ze komen er pas uit als ze hun kennis afgestemd hebben.” Dat was een goed idee. Zo is het daarna in Noord-Holland meestal ook beter gegaan.

Een van de grootste locaties (3000 woningen) lag in de gemeente Heerhugowaard. Deze locatie is in 1992 (!) ontwikkeld als een voorbeeldwijk op het gebied van duurzame energie. Deze zogenoemde Stad van de Zon was volgens Wikipedia (november 2014) de grootste energieneutrale wijk ter wereld. De energie wordt geleverd door photovoltaïsche zonnepanelen op de daken van de woningen, op palen langs de entree en op de diverse voorzieningen. Ook zijn er drie windturbines geplaatst. De huizen zijn energiezuinig ontworpen. Rondom de wijk ligt een groot recreatiegebied met bos, ecologische zones en ruim 75 hectare water met zwemkwaliteit. De wijk is een bezoekje waard, zeker voor iemand zoals ik, die jaren bij een stedenbouwkundig bureau heeft gewerkt. Uit de opzet van de wijk (vierkant eiland met zonneboog) spreekt een stevige stedenbouwkundige vormwil, maar het resultaat is qua beleving beslist interessant. En de gerealiseerd milieuambities zijn inspirerend. Met de huidige mogelijkheden van internet hoef je er niet eens heen om een goede indruk te krijgen. Kijk maar eens naar dit aardige interview met Ashok Bhalotra met als achtergrond de beelden van de Stad van de Zon.

In de blog van de volgende keer zal ik vertellen over een ander interessant woningbouwproject. Ik ga kijken in Nijmegen wat er van de Waalsprong terecht is gekomen.